De digitale stilte is oorverdovend geweest afgelopen week. De oorzaak was en is eigenlijk nog steeds, een erg pijnlijke rug door een verkeerd opgetilde doos. Lang zitten gaat dus niet. Dat is lastig als je wilt schrijven.

Het zal je wellicht verbazen maar schrijvers zijn ook maar mensen.

Het voordeel is wel, dat ik tijd genoeg had om het werk van andere schrijvers te lezen. Zie hier het bewijs. Het boek Children of Time is bijna uit! Zeshonderd bladzijdes telt het boek, in kleine letters. Een sciencefiction boek dat, naar mijn mening,  een heel ander licht werpt op spinnen. Ja, die hebben namelijk een hoofdrol in dit boek. En het zijn niet zomaar spinnen! Nog even het laatste stukje lezen en dan weet ik hoe het af loopt.

John Water heeft zich niets aangetrokken van mijn rug en heeft onder protest (hij eiste dat ik de op papier geschreven woorden ging tellen – duh- ) zijn verhaal verder uit de doeken gedaan. Ik zei de vorig keer al dat hij concurrentie had gekregen van een vrouwspersoon: zij heet Valerie Smid. Zij tettert ondertussen in mijn andere oor om ook gehoord te worden. Ze kan er niets aan doen, zij denkt dat zij de enige is die iets te vertellen heeft. Ze weet nog niets van John’s bestaan. Oh! Heb ik daar nu een spoiler verklapt?

Goed, ik duik weer in het papier. Tot de volgende keer. Met gezonden pijnloze rug hoop ik.